İnsan Olablmek ve Mutluluk Duygusu

okul sıralarında başlıyor savaş. Leyla ile Mecnun aşkı örnek gösteriliyor.kavuşamayıp acı çeken sevgililer yaşamımızda bir yer ediniyor.ya da büyük bir komutanın zaferlerinden bahsediliyor.öldür emri verdikçe ve öldürdükçe rütbe alıyor.yeni ölümlerin önü açılıyor...

bir film seyrediyoruz mesela.başlarken,ilk aklımıza gelen ' acaba katil kim? '.katil insan öldürdüğü için katil,onu yakalayan ise katili öldürdüğü için kahraman! ne tuhaf bir hayat bu?

asırlar önce krallık dönemleri vardı.halk kral için çalışır,onu mutlu etmek için uğraşırdı.yüzlerce,binlerce insan sadece bir kişinin mutluluğu için yaşardı...biz kendi başımıza mutlu olamaz mıydık? ya da mutluluk çok mu zor bir şeydi de,sadece birini seçip,yüzlerce insan, seçilen kişinin mutluluğu için yaşardık? .mutlu olmak için kaç kişi gerek? kaç ölüm,kaç zulüm? ...şimdilerde etrafımıza baktığımızda mutlu olan birisi varsa,onun mutluluğu yüzünden acı çeken birileri daha var...i

insanlar çok akıllıca bir sistem geliştirmişler.buna ' silahsız soygun 'da diyebiliriz.ortada kesici,delici aletler yok ama bir o kadar etkili beyinler var.zeki olan ayakta kalıyor.buna da beyin ölümü diyebiliriz...kazandığımızda birileri kaybediyorsa,bu mutluluğun gerçek adı ne?bundan neden mutlu oluyoruz?hani bizler hayvanlardan farklıydık! hani bizim beyinlerimiz vardı! ...

ısırarak değilde,aç bırakarak zulüm ederek öldürdüğümüzde bunun adına insanlık mı diyoruz?öyleyse ben insan olmak istemiyorum...bana geçici mutluluk nedir diye soran olursa,güneşin batışı derim.gün boyu savaşmaktan yorgun düşen beyinler,en azından dinlenmek için akşam vaktini beklediklerinde ve o an geldiğinde mutlu oluyorum...keşke herkes uykuya daldığı an kadar gerçek ve zararsız olsa...

doğduğumuz an kadar akıllı olmayacak mıyız bizler? ...keşke herşeye yeniden başlasak.mesela bir öğretmenimiz olsa ama bize hiçbir şey öğretmese.hep saf kalpli yaşasak.ne olduğunu bilmediğimiz halde ısrarla ' ben büyüyünce doktor olacağım ' desek ve büyüyünce o doktorun ne iş yaptığını yine bilmesek...kıymanın,etin,elmanın,armudun kilosunun kaç para olduğu bizi ilgilendirmese.önümüze yüzlerce şeker almaya yetecek kadar para ve de sadece bir şeker koyup ' seç ' deseler,biz de o tek şekeri seçsek...ana haber bültenleri yerine çizgi film seyretsek.açık oturumlarda ilk okul aşklarımızdan bahsetseler...

kısacası yaşımız ilerlese de hep çocuk kalabilsek...ne garip bir çelişki! ben mutluluğun nerede gizli olduğunu öğrendim.(mutluluk öğrenmemektir) fakat bunun içinde yaşayıp öğrenmemiz gerekiyorsa, demek ki bizler hiçbir zaman mutlu olamayacağız...
(Serfiraz)

''İnsan olabilmek'' belki de hepimizin hedefi bu.Ulaşmak zor olsa da.. İnsan olabilme yolunda ilerlemenin çabaları, hedefe varmaya çalışma bizi bir ölçüde rahatlatıyor.Evet öğrendikçe önümüze engeller çıkıyor.Bilmeyince takılacak bir durum da yok ya.İnsan olmanın zorlu yolunda ister çocukça, ister delice ama her zaman kararlıca olmak adınadır yaşam.
İnsan olmak istiyorum demekle başlayan yolculuğumuz mutlak erecektir amacına...
Sevgiler..

mutluluk;
hem nicelik hem nitelik olarak hayatın amacıdır
yolun sonunda değil, bizzat yolun kendisindedir
zaman kavramından arınmış bir histir
uzaklarda değil, içerilerde bir yerdedir...

(ç(alıntı))

"büyük bir kedi kuyruğuyla oynayan küçük bir kediye sormuş:
-neden kuyruğunu kovalıyorsun?
yavru kedi cevap vermiş:
-bir kedi için en güzel şeyin mutluluk, mutluluğun da kuyruğum olduğunu öğrendim.bu nedenle, onu kovalıyorum, yakaladığımda mutluluğa kavuşacağım.’
bunun üzerine yaşlı kedi şöyle demiş:
-gençken ben de mutluluğun kuyruğum olduğuna karar vermiştim.ama şunu fark ettim;ne zaman onu kovalasam benden uzaklaşıyor,ne zaman kendi yoluma gitsem hep peşimden geliyor."

kıssadan hissse sevgili çocuklar;yok yok sevgili forum halkı, mutluluk başucumuzda... aynı sevgi gibi...yaşamasını bilene...
"mutluluk 7 gün,hüzün bir ömür boyu.(Elif Şafak-Araf kitabından)

puduhepa demiş ki:

mutluluk başucumuzda... aynı sevgi gibi...yaşamasını bilene...

Teşekkür ederim.Mutluluk kaynağı olmak çok özel bir şey.

Mutluluk kendi elimizde.Öyle aman aman da bir şey gerekmiyor.En ufak şeyler bile yeterli.Yeter ki biz mutlu olmanın kaynağının kendimiz olduğunu bilelim.

Nefes aldığım için çok mutluyum çünkü insanları yaşamayı seviyorum diyebilmek ne güzeldir...

Benim için mutluluk, öğrenmektir. Daha çok öğrenmek ve bilginin güven verici yanının duygularımı eğitmesini görmek.

Benim için mutluluk, güneşli bir bahar günüdür. Ağaçlara sarkmak, kuşlara sarkmak, otlara, çiçeklere sarkmak. Bazen kendimi bir bulutun üstünde, bazen de toprağın üstünde bulmak.

Benim için mutluluk yeni doğmuş bir bebeği koklamaktır ki, epeydir bunu yapamıyorum.

Benim için mutluluk bir hafta sonu ailenin tüm bireylerini bir araya toplamak ve onlarla birlikte olmaktır.

Bir de bu forum beni mutlu ediyor.

İsteyen için mutlu olma şansı her zaman var. Küçük şeylerden mutluluklar çıkarmasını bilmek de bir yetenektir.