Babasi cocuga bir torba civi verir ve ona sabrini her kaybettiginde kapagin arkasina bir civi cakmasini soyler. Birinci gun cocuk 37 civi cakar.
Haftalar ilerledikce cocuk kendini kontrol etmeyi ogrenir ve daha az civi çakmaya baslar. Daha sonra, kendini kontrol etmesinin gidip kapaga civi cakmaktan daha kolay oldugunun farkina varir. Hic civi cakmadigi ilk gunun sonunda durumu babasina bildirir.
Bu defa baba, ogluna kendini kontrol ettigi her gunun sonunda civi sokmesini soyler. Gunler gecer ve en son civi sokuldugunde cocuk yine babasina haber verir.
Babasi cocugu elinden tutar ve kapagin yanina goturur ve soyle der:
"Bak oglum cok calistin, fakat kapagin uzerindeki tum deliklere bir bak.
Hicbir zaman eskisi gibi olmayacaklar. Her sabirsizliginda karsindakilerde boyle yaralar olusur.Ne kadar ozur dilersen dile o yara daima orada duracaktir. Sozlu bir saldiri da en az fiziksel saldiri kadar yaralayicidir.