Ozan Deniz Sarıtop

DAR MAPUSLARA ÇEKiLiRiM

Süngüye çekilirim
Dar mapuslara
Çırılçıplak düşlerimle
Akşama
Dar vakte kadar
Sigara dümanına
Bırakırım mahzunluğumu

Artık vakit yaklaşır
Kara bir örtü gibi
Çekilir üzerime gök
Garip olur saksıda çay çiçeği
Canıma uzar
Canıma uzar burukluğu

Kutu içinde beş ranza
Beş ranza içinde mezar çukuru
Can sızlar
Uzanırım içine ölümüne
Azap melekleri gelir
Açar defterini geçen zamanın
Ve okunur künyem

Önce kimliğim bocalanır
Sonra doğduğum yer
Ve menkıbem
Sancılanır yürek
Ayrılıklar geçilir önüme
El vermeden hasretlik
Komadan nabızlara namussuzluk
Sevdam sevdam bulutlar getirir
Yağmurlar yağdırır gözlerimden

Kutu içinde beş ranza
Beş ranza içinde mezar çukuru
Soğur geceleri
Üşür fidelerim
Payımda yoksun bir bahar
Tutunamıyorum salkımlarına
Parmaklıklarına penceremde boy veren
Benzi tedirgin ışığa...

Ozan Deniz Sarıtop

Kara Gözlü Esmer Çocuk

Tenha bir seher kuşluğunda
Güneşi demleyen suretin
Gülümser gibi insanların acizliğine

Ve sen, yan üstü düşmüşsün
Yığılmışsın
Yalnızlığın sükut gölgesine
Üzerin darmadağın
“göğüs kafesinin hemen sağında
tam dört delik
kızıl, kıpkızıl tam dört delik
ve gözlerinin ferinde
sessiz, sakin bir ölüm”
-Tam on yıl oldu-

Kara gözlü esmer çocuk
Bu mezar taşı senin midir?
Sen gideli bu diyardan
Kaç yıl oldu, bilen mi var?

Kara gözlü esmer çocuk
Cennet bağı şen midir?

Ozan Deniz Sarıtop

( ... )

Dört mevsim
Ölüm haberleri savrulur radyolardan her saat başı
Sokak lambaları amansız bir bekleyiş içinde
Alacakaranlığını kesiyor şehrin
Bense hayali bir tren istasyonunda
Kayıp gölgesini besliyorum doğmamış güneşin
Ve köprüler kuruyorum
Sınırların gönül bağından kopuk
Hürriyete açılan vagonlar kapısına...

Ozan Deniz Sarıtop