ÜLKÜ TAMER

ÜŞÜR ÖLÜM BİLE


Bir ormanda tutup onu
Bağladılar ağaca
Yumdu sanki uyur gibi
Gözlerini usulca

Bir soğuk yel eser
Üşür ölüm bile
Anlatır akan kanı
Beyaz sesiyle

Diz çöktüler karşısında
Sonra ateş ettiler
Parçalanan yüreğine
Yuva kurdu mermiler

Bir soğuk yel eser
Üşür ölüm bile
Anlatır akan kanı
Beyaz sesiyle

Gelip kondu bir güvercin
Ellerine o gece
Kırmızı bir çelenk oldu
Bileğinde kelepçe

Bir soğuk yel eser
Üşür ölüm bile
Anlatır akan kanı
Beyaz sesiyle

YAZMASINDA


Yazmasında bozkır uzanır.
Acısını dolar saçlarına.
Kasketinde kar ateşi.
Agilinde kurşun anısı taşır.

Arkadaştır
Doğan günle, batan günle
Güneşin her türlüsüyle
Ayın hilâliyle, ondördüyle
Gökte kalanıyla yağmurun
Selin savrulanıyla
Dikenin tırnak kadar gölgesiyle
Irmağın parmak kamaştıran taşıyla
Arkadaştır dağın efsanesiyle.

Mintanında sürüler otlar.
Rüzgârı yerleştirir derisine.
Yakasında küf böceği.
Sakosunda bebe kaçağı taşır.

Kardeştir
Kuzuyla, canavarla
Yol tüketen merkeple
Devenin resmiyle, kendisiyle
Kanat vuran sevdasıyla şahinin
Cerenin türkülenmiş sesiyle
Kumrunun dem çekeniyle
Yaralı toynağıyla atın
Kardeştir Şahmeran'ın masalıyla.

Çarığında sabır taşı büyütür.
Tohum eker ayağına.
Çorabında dut kurusu.
Şalvarında mayın tarlası taşır.

Candaştır
Sabah gözleyen nineyle
İstasyon görmüş oğulla
Tükenen tarhanasıyla gelinin
Sağdıcın borç bulanıyla
Komşunun ağıt dokuyanıyla
İçine ağu katılmış tuzla
Alın yazısını çatlatan kuraklıkla
Candaştır elinin emeğiyle.

Şiir bilmez, ama şiirin hasını taşır.

Geceleyin karanlıkta
Suya attım ben sesimi
Türkü oldu birdenbire
Denizinden geçen gemi.

Geceleyin karanlıkta
Gülümsedim buluta ben
Saçlarına düşen yağmur
Gökkuşağı oldu birden

Geceleyin karanlıkta
Yıldız tuttum gök içinde
Işığını sana vurdu
Bir gül açtı yüreğinde

Al, şapkam senin olsun,
Ben belki de ölürüm,
Mavi bir keten gömlek,
Parmağımda yüzüğüm.

Mısır dök saçlarıma
Sırayla güvercinler
Dalgın bir ipe konup
Biraz dua etsinler

Çünkü bitiyor şapkam,
Al, o da senin olsun;
Bir ağaç çiz duvara,
Duvar üç metre olsun.

Serçe kanıya beni
Usanınca silersin,
Kalbinde bir kurdele
Buna bağlamak için.

Bu benim hasır şapkam
İçinde darağacı;
Sanki bir gömlek değil
Mavi keten ağacı

Mektupsuz koma beni
denizi deniz yapan sensin,
ormanı orman yapan sensin,
sensin tezgahta kan dokuyan
gözlerinde serçeler yanan
bir aşktan bir dünya kuran sensin.

Samanyoluna karışır gün ortasında attığın çığlık,
hafta sonunda yaktığın ağıt,
tabutların ardında yürüdüğün yol,
koparıp yüreğine attığın başak..

Mektupsuz koma beni,
Yılların sana öğrettiğini sen de bana öğret,
parmaklarının gölgesini gönder.

Öğren bu adları unutma:
Augusto Pinochet,
Gustavo Leigh,
Jose Toribino,
Cezar Mendoza,
Unutma bunların hiç birini.

Korurlar özgürlüğü, demokrasiyi,
Sonradan bombalayabilmek için.
Yakıt yerine dolar kullanırlar uçaklarında.
Villaları vardır,
Pıhtıdan yapılmış kasalarıdır ülkenin;
yüzme havuzları vardır,
Onların acılarından içki damıtırlar,
Onların buğdayından gül yetiştirirler,
Altın kemikler bekler hepsi,
Unutma bunların hiç birini.

Şapkasını bırakıp olduğu yerde
Onurunu alıp giden Allende’yi unutma.

Karacaoğlan’a


Seher yeli çık dağlara
Güneş topla benim için
Haber ilet dört yana
Güneş topla benim için

Umutların arasından
Kirpiklerin karasından
Döşte bıçak yarasından
Güneş topla benim için

Yazdan kıştan ilkbahardan
Mahsuplardan dört duvardan
Doludizgin sevdalardan
Güneş topla benim için

Seheryeli yar gözünden
Havadaki kuş izinden
Geceleyin gökyüzünden
Güneş topla benim için

MEMİK’E AĞIT

On dört yaşım diken ile kaplanmış
Göz ucuma karıncalar toplanmış
Kurşun gelmiş kaşlarımın üstüne
Alın yazım okur gibi saplanmış

Uyu Memik oğlan uyu
Öte gecelerde büyü

Dağı dağa kavuşturan ben idim
Suyu suya eriştiren can idim
Yükledim mi Humanız’dan kaçağı
Gece vakti ışılayan gün idim

Uyu Memik oğlan uyu
Öte gecelerde büyü

Kar üstüne düşer serçe çıt diye
Kanatları parça parça çıt diye
Dokandın mı bir ucuna kırılır
Can dediğin cansız sırça çıt diye

Uyu Memik oğlan uyu
Öte gecelerde büyü

Biliyorum seni ilkbahar aldı,
Koluna takip yağmurun evine götürdü,
gece yatısına bıraktı.
Uyku tutmadı seni,

yastığının içindeki rüzgârı seyrettin bütün gece,
sabaha karşı bahçeye çıktın,
dağlardaki kaldırım taşlarına verdin kulağını
güneşin sesini bekledin.

Yavrum, yavrum,
güneşler de doğar,
her sokak başında bir güneş doğar,

çocuklar yollarda sensiz doğar.

Haşhaş tarlaları arasından geçeceksin
Beyaz ve mor haşhaşları havaya savurarak
Yeni bir afyon bulacaksın kendine
İşte o zaman beni unutma,
Şairini, onun şiir yazan ellerini,
İçine dizilen sıra gölleri,
Kendi kendine konuştuğun seni,
Herşeyi, hiçbir şeyi unutma.

Zakkumlar arasından bir şehre gireceksin.
Aşk şiirleri, tabiat şiirleri, tarih şiirleri düşünerek
Bir dinamit yapacaksın kendine
Korkma, ateşle onu,
Öldürecek nice balıklar var sularında,
Patlamayla dirilecek nice balıklar vardır.
İşte o zaman an beni, yaşa beni,
İşte o zaman beni unutma.

Hatırlanacak çok hüzünler bulacaksın,
Onların tohumunu havaya savurarak,
Uzun bir yolculuk yaratacaksın kendine,
Herşeyin, hiçbir şeyin yolculuğu,
İşte o zaman an kendini,
Kıyılarda bile boğulan seni.
Bir saz kuşu olarak gezinen hayaletini
Çeliğinden kemik oyan gövdeni.

İçinde bir kaçakçı yaşar senin,
Kayıkla dolaşır göllerinde,
Beynine tabanca ve şiir satar,
O kaçakçının bakışını sakın unutma.