CAHİT KÜLEBİ ŞİİRLERİ

Dost

Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun kanatlarımız
Dokunarak uçalım.

insanlardan buz gibi soğudum,
işte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın.


Cahit Külebi

Dostlara Türkü

Dostlar bilin ki burda
Bir fakir Cahit Külebi
Garaja çekilmis hurda
Paslanmis kamyonlar gibi
Bekler durur Ankarada.

Ne kadin, ne ask, ne kumar
Ne çalismak, aksamadek;
Yüz vermez oldu sokaklar
Bir bardak su, biraz ekmek,
Yasa yasadigin kadar!

Gel be dünyalik hevesim
Sokul bir parça yanima!
Toplasalar çikmaz sesim
Bütün kizlari basima,
Gelmez elimi süresim.

Hasreti yeserten, ufak
Ufak esen mavi rüzgâr
Nerde rüyali ve uzak
Bildir gezdigim tarlalar!
Dul bir kadin kadar sicak!


Cahit Külebi

HİKÂYE

Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!

Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz!

Benim doğduğum köylerde
Buğday tarlaları yoktu,
Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz!

Benim doğduğum köyleri
Akşamları eşkıyalar basardı.
Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz!

Benim doğduğum köylerde
Kuzey rüzgârları eserdi,
Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!

Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Benim doğduğum köyler de güzeldi,
Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!



Cahit KÜLEBİ